งอน
หมายถึงน. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ, ทำจริตสะบัดสะบิ้ง.
หมายถึงน. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ, ทำจริตสะบัดสะบิ้ง.
หมายถึงว. งาม ในคำว่า งามงอน. (งอน อะหม ว่า งาม).
หมายถึงโกรธกะบึงกะบอน, โกรธสะบัดสะบิ้ง
หมายถึงว. งอนงาม.
หมายถึงก. ตั้งแง่ตั้งงอนทำเป็นรังเกียจเพราะไม่ชอบใจ.
หมายถึง(กลอน) ว. อ่อนช้อย, งอน.
หมายถึงน. ชฎายอดงอนที่มีกลีบ.
หมายถึงก. ทำให้ชุ่มชื่น, ใช้แทนที่เสียไป. ว. อ่อน, ช้อย, งอนอย่างงอนรถ.
หมายถึงก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น.
หมายถึงว. มีกิริยาท่าทางงดงามละมุนละไม, มีลักษณะงอนงาม, มีลักษณะงอนขึ้นอย่างลายกระหนก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น.
หมายถึง[-งอน] น. นกช้อนหอย เช่น มีกุโงกกุงานและกุงอน. (สมุทรโฆษ).
หมายถึงน. งอนไถ. ว. งอนช้อนขึ้น. (ป.; ส. อีษา).