กาง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นคาง. (ดู คาง ๒).
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นคาง. (ดู คาง ๒).
หมายถึงก. ถ่างออก เช่น กางขา, คลี่ เช่น กางปีก, เหยียดออกไป เช่น กางแขน, ขึงออกไป เช่น กางใบ กางมุ้ง, แบะออก เช่น กางหนังสือ. ว. ที่ถ่างออก คลี่ออก เหยียดออก ขึงออก หรือ แบะออก เช่น หูกาง ท้องกาง.
หมายถึงดู กางเกียง.
หมายถึงก. จับให้นอนเหยียดยาวกางแขนกางขา.
หมายถึงก. กางใบแล่นเรือ.
หมายถึงก. แยกปลายออกให้ห่างจากกัน เช่น ถ่างขา, กางออก.
หมายถึงก. เงื้อ, อ้า, กางออก. น. ค่าคบไม้.
หมายถึงว. เรียกท้องที่กางออกมากกว่าปรกติเพราะกินเกินขนาด.
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ถนน, ทางเดิน, เช่น กางกอง ว่า กลางถนน.
หมายถึงน. เครื่องพยุงตัวเมื่อโดดจากที่สูง ตามปรกติกางแล้วรูปคล้ายร่ม แต่ในปัจจุบันเมื่อกางแล้วมีลักษณะคล้ายกาบกล้วยเป็นลอน ๆ ตามขวางก็มี.
หมายถึงก. กางแขนออกขวางทางไว้, โดยปริยายหมายถึง ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการขัดขวางเพื่อไม่ให้ไปดังประสงค์.
หมายถึง[-หฺยั่ง] น. ไม้ ๓ อันผูกปลายรวมกันและกางออกไป สำหรับตั้งหรือห้อยของต่าง ๆ.