คำไวพจน์ มาก
"คำไวพจน์" มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งเป็นกี่ประเภท
ประเภทของคำไวพจน์ สามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภท โดยต้องสังเกตบริบทการใช้คำๆ นั้นควบคู่ไปด้วย ดังนี้
- คำพ้องรูป หมายถึง คำที่เขียนเหมือนกัน แต่อาจจะออกเสียงต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องเสียง หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องความ หมายถึง คำที่ความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ออกเสียงต่างกัน
แต่เราจะเห็นในลักษณะ คำพ้องความ เสียเป็นส่วนใหญ่
"คำไวพจน์ มาก" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
คำไวพจน์ มาก ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
มาก = กรด,กระชอม,ขู,ครามครัน,คลาคล่ำ,คับคั่ง,จัด,ชะมัด,ชุกชุม,ดา,ดีพร,บารนี,บเอ,ปัง,ปือ,พรรเหา,พหล,พหุ,พหุล,พหู,พอแรง,พันลาย,พันเหา,ภฤศ,ภุส,ภูริ,มลาก,มหัต,มหันต์,มากมาย,มิดหมี,มูน,วิบุล,วิบูล,หนา,หนาตา,หลาก,หลาย,อธิก,อธึก,อักโข,อำพน,อเนก,เกรียง,เกลี่อน,เกลื่อนกล่น,เจี๊ยบ,เตอะ,เป็นกอง,เมือบ,เหวง,เอาเรื่อง,แครครั่ง,แปร๊ด,โข,โต,โหวงเหวง,โอฬาร,ใหญ่,ไกร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ใช้ในบริบทต่าง ๆ กัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” หรือคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น