คำไวพจน์กลุ่ม สัตว์เลื้อยคลาน
"คำไวพจน์" มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งเป็นกี่ประเภท
ประเภทของคำไวพจน์ สามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภท โดยต้องสังเกตบริบทการใช้คำๆ นั้นควบคู่ไปด้วย ดังนี้
- คำพ้องรูป หมายถึง คำที่เขียนเหมือนกัน แต่อาจจะออกเสียงต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องเสียง หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องความ หมายถึง คำที่ความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ออกเสียงต่างกัน
แต่เราจะเห็นในลักษณะ คำพ้องความ เสียเป็นส่วนใหญ่
คำไวพจน์กลุ่ม สัตว์เลื้อยคลาน ทั้งหมด
งู = ทีฆชาติ,นาค,นาค-,นาคราช,นาคา,นาคินทร์,นาคี,นาเคนทร์,นาเคศ,นาเคศวร,ผณิ,ผณิน,ผณินทร,ผณิศวร,พาฬ,พาฬ-,ภุชคะ,ภุชงคมะ,ภุชงค์,มะเส็ง,มะโรง,วิษธร,สรีสฤบ,สัปปะ,อสรพิษ,อหิ,อาศิรพิษ,อาศิรวิษ,อาศีรพิษ,อาศีรวิษ,อุรค,อุรคะ,เงี้ยว,เงือก,เทียรฆชาติ,โฆรวิส,โภคิน,โภคี
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ใช้ในบริบทต่าง ๆ กัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” หรือคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น
