กรรมขัย

กรรมขัย หมายถึง?

พจนานุกรมไทย กรรมขัย หมายถึง:

1. [กำมะไข] (โบ) น. การสิ้นอายุเพราะกรรม เช่น อันว่าอายุสม์ยังมิควรตาย แลมาตายดั่งนั้นชื่อว่ากรรมขัยแล. (ไตรภูมิ). (ส. กรฺม + ป. ขย).