พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดชีวิต-ความตาย
รวมพุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดชีวิต-ความตาย
พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดชีวิต-ความตาย ตามที่เคยรู้จัก พุทธสุภาษิต มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- การตายโดยชอบธรรม ดีกว่าการมีชีวิตอยู่โดยไม่ชอบธรรม
- การร้องไห้ ความโศกเศร้า หรื การคร่ำครวญร่ำไรใด ๆ ย่อมไม่เกิดประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปแล้ว ผู้ที่ตายแล้วก็คงอยู่อย่างเดิมนั้นเอง
- การร้องไห้หรือโศกเศร้า จะช่วยให้จิตใจสงบ สบาย ก็หาไม่ ทุกข์ยิ่งเกิดเพิ่มพูนทับทวี ทั้งร่ายกายก็พลอยทรุดโทรม
- กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยล่อมละลำดับไป ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น พึงทำบุญอันนำสุขมาให้
- กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์ทั้งหลาย พร้อมกันไปกับตัวมันเอง
- กาลเวลาล่วงไป ราตรีก็ผ่านไป
- กาลเวลาล่วงไป วันคืนผ่านพ้นไป วัยก็หมดไปที่ละตอน ๆ ตามลำดับ
- กี่วันผ่านไป ชีวิตก็ยิ่งใกล้ความตาย
- ข้าพเจ้าไม่มีความชั่ว ซึ่งทไว้ ณ ที่ไหน ๆ เลย ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงไม่หวั่นเกรงความตายที่จะมาถึง
- คนจะมีชีวิตอยู่ได้ก็เพียงร้อยปี หรือจะเกินก็เพียงเล็กน้อย
- คนถึงคราวตาย หมู่ญาติก็ช่วยไม่ได้
- คนที่รักใคร่ ตายจากไปแล้ว ย่อมไม่ได้พบเห็นอีกเหมือนคนตื่นขึ้นไม่ได้เห็นสิ่งที่ได้พบในฝัน
- คนที่ร้องไห้ถึงคนตาย เขาก็จะต้องตายด้วย
- คนที่สละความเศร้าโศกไม่ได้ มัวทอดถอนถึงคนที่จากไปแล้ว ตกอยู่ในอำนาจของความโศก ย่อมประสบความทุกข์หนักยิ่งขึ้น
- คนทุกคนต้องตาย
- คนโง่ก็ตาย คนฉลาดก็ตาย
- คนใดร้องไห้บ่นเพ้อถึงคนที่ตายไปแล้ว แม้คนที่ร้องนั้นก็ต้องตายเหมือนกัน
- ความตายย่อมครอบงำคนเก็บดอกไม้ (กามคุณ) ที่มีใจข้องในอารมณ์ต่าง ๆ ไม่อิ่มในกาม ไว้ในอำนาจ
- ความตายย่อมมีแก่ผู้เกิด
- ความผัดเพี้ยนกับมฤตยูอันมีกองทัพใหญ่นั้น ไม่ได้เลย
- จะตาย ก็ตายไปคนเดียว
- จะตายก็ไปคนเดียว จะเกิดก็มาคนเดียว ความสัมพันธ์ของสัตว์ทั้งหลาย ก็เพียงแค่ได้มาพบปะเกี่ยวข้องกันเท่านั้นเอง
- จะวิ่งหนีก็ไม่ทัน (ความตายไม่มีใครหนีได้)
- จะอยู่ในอากาศ อยู่กลางมหาสมุทร เข้าไปสู่หลืบเขา ก็ไม่พ้นจากมฤตยูได้ ประเทศคือดินแดนที่มฤตยูจะไม่รุกรานผู้อยู่ ไม่มี
- จะเกิด ก็เกิดมาคนเดียว
- ชนเหล่าใดกำหนดรู้รูปธาตุ ไม่ตั้งอยู่ในอรูปธาตุ ย่อมหลุดพ้นไปได้ในในโรธธาตุ, ชนเหล่านั้น ชื่อว่าเป็นผู้ละมัจจุได้
- ชีวิต ไม่ถึงร้อยปีก็จะตาย
- ชีวิตของสัตว์เหมือนภาชนะดิน ซึ่งล้วนมีความสลายเป็นที่สุด
- ชีวิตของเราเป็นของน้อย ชราและพยาธิก็คอยย่ำยี
- ชีวิตนี้คับแค้น และสั้นนิดเดียว
- ชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้สั้นนัก
- ชีวิตนี้น้อยนัก ไม่ถึงร้อยปีก็ตายกันแล้ว ถ้าจะอยู่เกินไป ก็ต้องตายเพราะความแก่
- ชีวิตนี้วิปริตผันแปร ไม่แน่นอน
- ชีวิตนี้เป็นสิ่งคับข้อง เป็นสิ่งเล็กน้อย ประกอบด้วยทุกข์ ใครเล่ายังจะอาศัยชีวิตนี้ ไปสร้างเวรกับผู้อื่น
- ชีวิตสิ้นสุดลงที่ความตาย
- ดูซิ.. ถึงคนอื่น ๆ ที่กำลังเตรียมตัว เดินทางไปตามยถากรรม ที่นี่สัตว์ทั้งหลายเผชิญกับอำนาจ ของพญามัจจุราชเข้าแล้ว กำลังดิ้นรนกันอยู่ทั้งนั้น
- ตอนเช้ายังเห็นกันอยู่มากคน พอตกเห็นบางคนก็ไม่เห็น เมื่อเย็น ยังเห็นกันอยู่มากคน ตกถึงเช้า บางคนก็ไม่เห็น
- ตั้งอยู่ในธรรมแล้ว ไม่ต้องกลัวปรโลก
- ตาย ก็เป็นทุกข์
- ตายเพื่อความถูกต้องประเสริฐกว่า
- ถึงคราวตาย บิดา ญาติพี่น้องก็ช่วยไม่ได้
- ถึงคราวตาย บุตรทั้งหลายก็ช่วยไม่ได้
- ถ้าจะเศร้าโศกถึงคนที่ตายไปแล้ว ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตนเองด้วย ที่ตกอยู่ในอำนาจของความตายตลอดเวลา
- ถ้าบุคคลจะเศร้าโศกถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่แก่ตน (เช่นผู้ที่ตายไปแล้ว เป็นต้น) ไซร้ ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตนเอง ซึ่งตกอยู่ในอำนาจของพญามัจจุราชตลอดเวลา
- ถ้าอยู่เลยร้อยปี ก็ต้องตายเพราะความแก่เป็นแน่แท้
- ทรัพย์สมบัติ ก็ซื้อความแก่ไม่ได้
- ทั้งคนมี ทั้งคนจน ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า
- ทั้งหนุ่มและแก่ ล้วนร่างกายแตกดับไปทุกคน
- ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งคนพาล ทั้งบัณฑิต ทั้งคนมี ทั้งคนจน ล้วนเดินหน้าไปหาความตายทั้งหมด
- ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งเขลา ทั้งฉลาด ล้วนไปสู่อำนาจแห่งความตาย ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า
- ที่ตายแล้วก็แล้วไป ไม่ควรเศร้าโศกถึง
- ทุกคนควรทำหน้าที่ของตนและไม่ควรประมาท
- ทุกชีวิตจะต้องทอดทิ้งร่ายกายไว้ในโลก
- ทุกชีวิตที่เกิดมาแล้วจะต้องแตกสลายในที่สุด
- น้ำเต็มฝั่ง ไม่ไหลทวนขึ้นที่สูง ฉันใด อายุของคน ก็ย่อมไม่เวียนไปสู่วัยเด็กอีก ฉันนั้น
- ปราชญ์กล่าวว่าชีวิตนี้น้อยนัก
- ปราชญ์ทั้งหลาย บอกแล้วว่าชีวิตนี้น้อยนัก
- ผลไม้สุกแล้ว ก็หวั่นแต่ละต้องร่วงหลุ่นไปตลอดเวลา ฉันใด สัตว์ทั้งหลายเกิดมาแล้ว ก็หวั่นแต่จะตายอยู่ตลอดเวลา ฉันนั้น
- ผู้ที่ตั้งอยู่ในธรรม ใครเล่าจะกลัวความตาย
- ผู้ที่เกิดมาแล้วจะไม่ตายไม่มี
- ผู้ที่เศร้าโศกถึงคนตาย ก็เหมือนเด็กร้องไห้ เหมือนกับขอพระจันทร์ที่โคจรไปในอากาศ คนตายถูกเผาอยู่ ย่อมไม่รู้ว่าญาติคร่ำครวญถึง เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่เศร้าโศก เขาไปแล้วตามวิถีทางของเขา
- ผู้เลี้ยงโคย่อมต้อนฝูงโคไปสู่ที่หากินด้วยพลอง ฉันใด, ความแก่และความตาย ย่อมต้อนอายุของสัตว์มีชีวิตไปเช่นกัน ฉันนั้น
- ภัยของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว ย่อมมี เพราะต้องตายแน่นอน เหมือนภัยของผลไม่สุก ย่อมมี เพราะต้องหล่นในเวลาเช้าฉะนั้น
- ภาชนะดินที่ช่างหม้อทำแล้ว ล้วนมีความแตกเป็นที่สุด ฉันใด, ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ก็ฉันนั้น
- มฤตยู พยาธิ ชรา ทั้งสามนี้ดุจไฟลามลุกไหม้
- มีชีวิตอยู่อย่างไม่ถูกต้อง หาประเสริฐไม่
- รวยก็ตาย จนก็ตาย
- รูปกายของสัตว์ย่อมร่วงโรยไป แต่ชื่อและโครตไม่เสื่อมสลาย
- ร่างกายนี้ ไม่นานนัก เมื่อวิญญาณจากไปแล้ว หมู่ญาติก็เกลียดกลัว เอาไปทิ้งในป่าช้าเหมือนท่อนไม้
- วันคืน ไม่ผ่านไปเปล่า
- วันคืนผ่านพ้นไป ชีวิตย่อมจะเหลือน้อยลง
- วันคืนย่อมล่วงไป ชีวิตย่อมหมดเข้าไป อายุของสัตว์ ย่อมสิ่นไป เหมือนน้ำแห่งแม่น้ำน้อย ๆ ฉะนั้น
- วันคืนล่วงไป ชีวิตของคนก็พร่องลงไป จากประโยชน์ที่จะทำ
- วันคืนล่วงไปเท่าไรชีวิตก็พร่องลงไปเท่านั้น เวลาแห่งความตายรุกไล่เข้าไปทุกอิริยาบท ฉะนั้นจึงไม่ควรประมาทเวลา
- วันคืนเคลื่อนคล้อย อายุก็เหลือน้อยเข้าทุกที
- วันและคืนย่อมผ่านไป
- วัย หมดไปตามลำดับแห่งวัย
- วัยย่อมเสื่อมลงเรื่อยไป ทุกหลับตา ทุกลืมตา
- วัยสิ้นไปตามคืนและวัน
- สถานที่ที่ได้ชื่อว่าไม่มีคนตาย ไม่มีในโลก
- สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนก้าวเดินไปสู่ความตาย
- สักวันหนึ่ง ก็จะพรากจากกันไป
- สัตว์ทั้งปวง จัดทอดทิ้งร่างไว้ในโลก
- สัตว์ทั้งปวงย่อมถูกชราและมรณะพัดพาไป
- สัตว์โลก ถูกชราปิดล้อม
- สัตว์โลกถูกมฤตยูห้ำหั่น
- สัตว์โลกถูกมฤตยูห้ำหั่น ถูกชราปิดล้อม
- สายเห็นกันอยู่ รุ่งเช้าอีกวันก็ตาย
- สิ่งมีชีวิตทั้งปวง ย่อมกลัวโทษและกลัวความตาย จงทำตนเป็นอุปมา แล้วไม่พึงฆ่าหรือใช้ให้ผู้อื่นฆ่า
- หนุ่มก็ตาย แก่ก็ตาย
- ห้วงน้ำที่เต็มฝั่ง พึงพัดต้นไม้ซึ่งเกิดที่ตลิ่งไปฉันใด, สัตว์มีชีวิตทั้งปวง ย่อมถูกความแก่และความตายพัดไปฉันนั้น
- อายุของคนนี้น้อยนัก จะต้องจากโลกนี้ไป จึงควรทำกุศล และประพฤติพรหมจรรย์
- อายุของคนน้อยนัก คนดีไม่ควรลืมอายุ ควรระลึกถึงอายุดุจคนถูกไฟไหม้ศรีษะ เพราะการที่ความตายจะไม่มาถึงนั้น ไม่มีเลย
- อายุของคนย่อมหมดสิ้นไป
- อายุของมนุษย์มีน้อย คนดีพึงดูถูกอายุนั้นเสีย พึงประพฤติดุจคนมีศรีษะถูกไฟใหม้ มฤตยู (ความตาย) จะไม่มาถึง ย่อมไม่มี
- อายุย่อมหมดไปทุกขณะที่หลับตาและลืมตา
- อายุสังขาร ใช่จะประมาทไปตามสัตว์ผู้ยืน นั่ง นอน หรือ เดินอยู่ก็หาไม่
- เกิด ก็เป็นทุกข์
- เงิน ก็ซื้ออายุให้ยืนยาวไม่ได้
- เจ็บ ก็เป็นทุกข์
