พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดความโกรธ
รวมพุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดความโกรธ
พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดความโกรธ ตามที่เคยรู้จัก พุทธสุภาษิต มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- คนมักโกรธ ย่อมมีผิวพรรณเศร้าหมอง
- คนมักโกรธ ย่อมอยู่เป็นทุกข์
- คนมักโกรธถือเอาประโยชน์แล้ว กลับประพฤติไม่เป็นประโยชน์
- ความผิดเสมอด้วยโทสะไม่มี
- ความโกรธก่อความพินาศ
- ความโกรธครอบงำนรชนเมื่อใด ความมืดมนย่อมเกิดมีขึ้นเมื่อนั้น
- ความโกรธน้อยแล้วมาก มักเกิดจากความไม่อดทน จึงทวีขึ้น
- ความโกรธย่อมทำจิตให้กำเริบ
- ความโกรธเป็นดังสนิมศัสตราในโลก
- ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนมีปัญญาทราม
- ความโกรธไม่ดีเลย
- ฆ่าความโกรธได้ อยู่เป็นสุข
- ฆ่าความโกรธได้ ไม่โศกเศร้า
- ญาติมิตรและสหาย ย่อมหลีกเลี่ยงคนมักโกรธ
- ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมถึงความเสื่อมทรัพย์
- ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมละกุศลเสีย
- ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมไม่มีที่พำนักสักนิดเดียว (เพราะความโกรธได้เข้าพำนักหมดสิ้นแล้ว)
- ผู้มึนเมาด้วยความโกรธ ย่อมถึงความไร้ยศศักดิ์
- ผู้เกิดความโกรธแล้ว เป็นผู้ฉิบหาย
- ผู้โกรธ ย่อมฆ่ามารดาของตนได้
- ผู้โกรธ ย่อมไม่รู้อรรถ
- ผู้โกรธ ย่อมไม่เห็นธรรม
- ผู้โกรธจะผลาญสิ่งใด สิ่งนั้นทำยากก็เหมือนทำง่าย
- พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ
- พึงตัดความโกรธด้วยปัญญา
- ภายหลังเมื่อความโกรธหายแล้ว เขาย่อมเดือดร้อน เหมือนถูกไฟไหม้
- อย่าลุแก่อำนาจความโกรธ
- โทสะมีความโกรธเป็นสมุฏฐาน
