พุทธสุภาษิต หมวด ส
รวมพุทธสุภาษิต หมวด ส
พุทธสุภาษิต หมวด ส ตามที่เคยรู้จัก พุทธสุภาษิต มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- สตรี เป็นสูงสุดแห่งสิ่งของทั้งหลาย
- สตรีเป็นมลทินของพรหมจรรย์
- สติ คือความตื่นในโลก
- สติ เป็นธรรมเครื่องตื่นอยู่ในโลก
- สติกำหนดลมหายใจเข้าออก อันผู้ประเสริฐอบรมบริบูรณ์ดีแล้ว, ทั้งกายทั้งจิตของผู้นั้นก็ไม่หวั่นไหว
- สติกำหนดลมหายใจเข้าออก อันผู้ใดไม่อบรมให้บริบูรณ์, ทั้งกายทั้งจิตของผู้นั้นก็หวั่นไหว
- สติจำเป็นในที่ทั้งปวง
- สถานที่ที่ได้ชื่อว่าไม่มีคนตาย ไม่มีในโลก
- สมณพราหมณ์ มีความอดทนเป็นกำลัง
- สมณพราหมณ์บางเหล่ากล่าวธรรมของตนว่าบริบูรณ์, แต่กล่าวธรรมของผู้อื่นว่าเลว (บกพร่อง), เขาย่อมทะเลาะวิวาทกัน แม้ด้วยเหตุนี้ เพราะต่างก็กล่าวข้อสมมุติของตน ๆ ว่าเป็นจริง
- สมณะ พึงตั้งอยู่ในภาวะแห่งสมณะ
- สมณะ พึงเป็นสมณะที่ดี
- สมณะภายนอกไม่มี, สังขารเที่ยงไม่มี, ความหวั่นไหวของพระพุทธเจ้าทั้งหลายไม่มี, เหมือนรอยเท้าในอากาศ
- สมณะในศาสนานี้ ไม่เป็นข้าศึกในโลก
- สมาคมกับคนชั่ว ไม่ดีเลย
- สมาคมกับคนพาลย่อมนำทุกข์มาให้
- สมาคมกับสัตบุรุษย่อมนำสุขมาให้
- สรรพวิทยา ควรเรียนรู้ให้หมด
- สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนก้าวเดินไปสู่ความตาย
- สหายเป็นมิตรของคนผู้มีความต้องการเกิดขึ้นบ่อย ๆ , บุญทั้งหลายที่ตนทำเอง บุญนั้นจะเป็นมิตรในสัมปรายภพ
- สหายเป็นมิตรของคนผู้มีความต้องการเกิดขึ้นเนืองๆ
- สักการะ ย่อมฆ่าคนชั่วเสีย
- สักการะฆ่าคนชั่วได้
- สักวันหนึ่ง ก็จะพรากจากกันไป
- สักวันหนึ่ง ความรู้ที่เรียนมาจะให้ประโยชน์
- สังขาร เป็นทุกข์อย่างยิ่ง
- สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ
- สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์อย่างยิ่ง
- สังขารที่ยั่งยืน ไม่มี
- สัจจะ ธรรมะ อหิงสะ สัญญมะ และ ทมะ มีอยู่ในผู้ใด อารยชนย่อมคบผู้นั้น นั่นเป็นธรรมอันไม่ตายในโลก
- สัจจะ เป็นรสดียิ่งกว่าประดารสทั้งหลาย
- สัตบุรุษ ยินดีในการเกื้อกูลสัตว์
- สัตบุรุษ ย่อมขจรไปทั่วทุกทิศ
- สัตบุรุษ ไม่ปราศรัยเพราะความได้กาม
- สัตบุรุษ ไม่มีในชุมนุมใด ชุมนุมนั้นไม่ชื่อว่าสภา
- สัตบุรุษ ไม่มีในชุมนุมใด ชุมนุมนั้นไม่ชื่อว่าสภา
- สัตบุรุษมีสวรรค์เป็นที่ไปในเบื้องหน้า
- สัตบุรุษยินดีในการเกื้อกูลสัตว์
- สัตบุรุษย่อมปรากฎได้ในที่ไกล เหมือนภูเขาหิมพานต์ อสัตบุรุษถึงนั่งอยู่ในที่นี้ก็ไม่ปรากฎ เหมือนกับลูกศรที่ยิงไปกลางคืน
- สัตบุรุษย่อมปรากฏในที่ไกล เหมือนภูเขาหิมพานต์
- สัตบุรุษสรรเสริญปัญญาแน่แท้ คนทั้งหลายชอบทรัพย์สมบัติ จึงใคร่ได้สิริ (ยศ) ก็ความรู้ของท่านผู้รู้ทั้งหลายชั่งไม่ได้ ทรัพย์จึงเกินกว่าปัญญาไปไม่ได้ ไม่ว่ากาลไหน ๆ
- สัตบุรุษได้ตั้งมั่นในความสัตย์ที่เป็นอรรถและเป็นธรรม
- สัตบุรุษไม่ปราศรัยเพราะใคร่กาม
- สัตว์ทั้งปวง จัดทอดทิ้งร่างไว้ในโลก
- สัตว์ทั้งปวง ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา สัตว์ทั้งปวงย่อมกลัวความตาย สัตว์ทั้งปวง ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา ชีวิตเป็นที่รักของทุกคน เราฉันใด สัตว์เหล่านี้ก็ฉันนั้น สัตว์เหล่านี้ฉันใด เราก็ฉันนั้น นึกถึงเขา เอาตัวเราเข้าเทียบแล้ว ไม่ควรเข่นฆ่า ไม่ควรให้สังหารกัน
- สัตว์ทั้งปวง หวาดต่ออาญา ล้วนกลัวต่อความตาย ควรทำตนให้เป็นอุปมาล้าไม่ฆ่าเขาเอง ไม่พึงให้ผู้อื่นฆ่า
- สัตว์ทั้งปวงย่อมถูกชราและมรณะพัดพาไป
- สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน ไม่เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมได้สุข
- สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมไม่ได้สุข
- สัตว์โลก ถูกชราปิดล้อม
- สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม
- สัตว์โลกถูกมฤตยูขจัดแล้ว ถูกชราปิดล้อมไว้ ถูกลูกศรคือตัณหาเสียบแล้ว ถูกอิจฉาคุกรุ่นแล้วทุกเมื่อ
- สัตว์โลกถูกมฤตยูห้ำหั่น
- สัตว์โลกถูกมฤตยูห้ำหั่น ถูกชราปิดล้อม
- สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
- สัตว์โลกหมกมุ่นอยู่ในอารมณ์ รูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ และ ธรรมารมณ์นั้น ล้วนเป็นโลกามิสอันร้ายกาจ
- สาธุชนย่อมละบาปกรรมด้วยตปะ (ตบะ)
- สาธุชนย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ยึดมั่นถือมั่น
- สามัคคีของหมู่ทำให้เกิดสุข
- สามีเป็นเครื่องปรากฎของสตรี
- สายเห็นกันอยู่ รุ่งเช้าอีกวันก็ตาย
- สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
- สิ่งที่ควรศึกษา ก็พึงศึกษาเถิด
- สิ่งที่ทำแล้ว ทำคืนไม่ได้
- สิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่งขึ้น ย่อมเป็นไปตามปัจจัย
- สิ่งที่รักอื่นเสมอด้วยตนไม่มี ทรัพย์อื่นเสมอด้วยข้าวเปลือกไม่มี แสงสว่างอื่นเสมอด้วยปัญญาไม่มี ฝนแลเป็นสระที่ใหญ่
- สิ่งที่ไม่ได้คิดไว้ ย่อมมีได้, สิ่งที่คิดไว้ ก็เสียหายได้, โภคะของสตรีหรือบุรุษ ที่สำเร็จได้ด้วยนึกเอาไม่มีเลย
- สิ่งมีชีวิตทั้งปวง ย่อมกลัวโทษและกลัวความตาย จงทำตนเป็นอุปมา แล้วไม่พึงฆ่าหรือใช้ให้ผู้อื่นฆ่า
- สิ่งเดียวกันนั่นแหละดีสำหรับคนหนึ่ง แต่เสียสำหรับอีกคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นสิ่งใด ๆ มิใช่ว่าจะดีไปทั้งหมด และ ก็มิใช่จะเสียไปทั้งหมด
- สิ่งใดที่เข้าไปยึดถืออยู่จะพึงหาโทษมิได้ สิ่งนั้นไม่มีในโลก
- สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา
- สิ่งใดเป็นหน้าที่ กลับทอดทิ้งเสีย ไพล่ไปทำสิ่งที่ไม่ใช่หน้าที่ คนเหล่านั้นมัวประมาทอยู่ ความหมักหมมภายในตัวเขา ก็พอกพูนยิ่งขึ้น
- สิ่งใดไม่ผิด พึงถือเอาสิ่งนั้น
- สุกรทั้งหลายพร้อมเพรียงกันยังฆ่าเสือโคร่งได้ เพราะใจรวมเป็นอันเดียว
- สุขอื่นนอกจากความสงบไม่มี
- สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย
- ส่วนผู้ใด ถึงจะตกแต่งกาย สวมใส่อาภรณ์ แต่หากประพฤติชอบ เป็นผู้สงบ ฝึกอบรมตนแน่วแน่ เป็นผู้ประพฤติธรรมอันประเสริฐ เลิกละการเบียดเบียนปวงสัตว์ทั้งหมดแล้ว ผู้นั้นแล จะเรียกว่าเป็นพราหมณ์ เป็นสมณะ หรือ เป็นภิกษุ ก็ได้ทั้งสิ้น
- ส่วนผู้ใดเป็นสหายในเมื่อเกิดเรื่องต้องการ ผู้นั้นแล คือเพื่อนแท้
- เสนาแม้หมู่ใหญ่ พร้อมด้วยพระราชา รบอยู่ ไม่พึงได้ประโยชน์ที่สัตบุรุษผู้มีขันติพึงได้, เพราะว่าเวรทั้งหลายของผู้มีขันติเป็นกำลัง ย่อมสงบระงับ
- แสงสว่างเสมอด้วยปัญญา นั้นไม่มี
- โสดาปัตติผลประเสริฐกว่าความเป็นใหญ่ในโลกทั้งปวง
- โสรัจจะ และ อวิหิงสานั้น เป็นช้างเท้าหลัง สติ และ สัมปชัญญะนั้น เป็นช้างเท้าหน้า
