พุทธสุภาษิต หมวด จ
รวมพุทธสุภาษิต หมวด จ
พุทธสุภาษิต หมวด จ ตามที่เคยรู้จัก พุทธสุภาษิต มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- จงช่วยเหลือคนเดือนร้อน ด้วยความตั้งใจ
- จงตามรักษาจิตของตน
- จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้างตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น
- จงทำงานให้สมกับอาหารที่บริโภค
- จงทำงานให้สมกับอาหารที่บริโภค
- จงทำประโยชน์ให้สำเร็จ ด้วยความไม่ประมาท
- จงพิจารณาตนด้วยตนเอง
- จงมีความพยายามในหน้าที่ของตน
- จงสามัคคีมีน้ำใจต่อกัน
- จงอยู่อย่างมีหลักยึดเหนี่ยวใจ อย่าเป็นคนไร้ที่พึ่ง
- จงเก็บรวบรวมทรัพย์สิน เหมือนผึ้งเที่ยวรวมน้ำหวานสร้างรัง
- จงเด็ดเยื่อใยของตนเองเสีย เหมือนเอาฝ่ามือเด็ดบัวในฤดูแล้ง จงเพิ่มพูนทางสงบ (ให้ถึง) พระนิพพานที่พระสุคตแสดงแล้ว
- จงเตรียมการให้พร้อม สำหรับอนาคต
- จงเตือนตน ด้วยตนเอง
- จงเตือนตนด้วย ตนเอง
- จงเป็นผู้ตามรักษาตน อย่าให้เดือดร้อน
- จะตาย ก็ตายไปคนเดียว
- จะตายก็ไปคนเดียว จะเกิดก็มาคนเดียว ความสัมพันธ์ของสัตว์ทั้งหลาย ก็เพียงแค่ได้มาพบปะเกี่ยวข้องกันเท่านั้นเอง
- จะทำสิ่งใดพึงพูดสิ่งนั้น สิ่งใดไม่ทำไม่พึงพูดถึง บัณฑิตย่อมจะหมายเอาได้ว่า คนไม่ทำดีแต่พูด
- จะพึงมีความสุขเป็นนิตย์ ก็เพราะไม่พบเห็นคนพาล
- จะวิ่งหนีก็ไม่ทัน (ความตายไม่มีใครหนีได้)
- จะอยู่ในอากาศ อยู่กลางมหาสมุทร เข้าไปสู่หลืบเขา ก็ไม่พ้นจากมฤตยูได้ ประเทศคือดินแดนที่มฤตยูจะไม่รุกรานผู้อยู่ ไม่มี
- จะเกิด ก็เกิดมาคนเดียว
- จิตของท่านย่อมเดือนร้อน เพราะเข้าใจผิด, ท่านจงเว้นเครื่องหมายที่สวยงามประกอบด้วยความรัก
- จิตของเรามีธรรมชาติดิ้นรน กวัดแกว่ง รักษายาก ห้ามยาก
- จิตจอดอยู่กับใคร ถึงไกลกัน ก็เหมือนอยู่ชิดใกล้ ใจหมางเมินใคร ถึงใกล้กัน ก็เหมือนอยู่แสนไกล
- จิตที่คุ้มครองแล้ว นำสุขมาให้
- จิตที่ตั้งไว้ถูกต้อง ทำคนให้ประเสริฐ ประสบผลดี ยิ่งกว่าที่มารดาบิดา หรือ ญาติทั้งหลายใด ๆ จะทำให้ได้
- จิตที่ฝึกแล้ว นำสุขมาให้
- จิตนั้นเห็นได้แสนยาก ละเอียดอ่อนยิ่งนัก มักตกไปหาอารมณ์ที่ใคร่
- จิตนี้ถูกยกขึ้นจากอาลัย คือกามคุณ เพื่อละที่ตั้งแห่งมาร ย่อมดิ้นรน เหมือนปลาถูกจับขึ้นจากน้ำโยนไปบนบกฉะนั้น
- จิตเกื้อกูลที่อบรมบริบูรณ์ดีแล้ว เป็นจิตหาประมาณมิได้, กรรมใดที่ทำแล้วพอประมาณ กรรมนั้นจักไม่เหลือในจิตนั้น
- เจ็บ ก็เป็นทุกข์
- โจรกับโจร หรือ ไพรีกับไพรี พึงทำความพินาศให้แก่กัน, ส่วนจิตที่ตั้งไว้ผิด พึงทำให้เสียหายยิ่งกว่านั้น
- โจรผู้มีความชั่ว ถูกเขาจับได้ซึ่งหน้า ย่อมเดือนร้อนเพราะกรรมของตนฉันใด ประชาชนผู้มีความชั่ว ละไปแล้ว ย่อมเดือดร้อนเพราะกรรมของตนในโลกหน้าฉันนั้น
- โจรพาลอยู่ในที่ใด บัณฑิตไม่ควรอยู่ในที่นั้น
