คำไวพจน์ มาก
"คำไวพจน์" มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งเป็นกี่ประเภท
ประเภทของคำไวพจน์ สามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภท โดยต้องสังเกตบริบทการใช้คำๆ นั้นควบคู่ไปด้วย ดังนี้
- คำพ้องรูป หมายถึง คำที่เขียนเหมือนกัน แต่อาจจะออกเสียงต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องเสียง หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องความ หมายถึง คำที่ความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ออกเสียงต่างกัน
แต่เราจะเห็นในลักษณะ คำพ้องความ เสียเป็นส่วนใหญ่
"คำไวพจน์ มาก" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
คำไวพจน์ มาก ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- กรด
- กระชอม
- ขู
- ครามครัน
- คลาคล่ำ
- คับคั่ง
- จัด
- ชะมัด
- ชุกชุม
- ดา
- ดีพร
- บารนี
- บเอ
- ปัง
- ปือ
- พรรเหา
- พหล
- พหุ
- พหุล
- พหู
- พอแรง
- พันลาย
- พันเหา
- ภฤศ
- ภุส
- ภูริ
- มลาก
- มหัต
- มหันต์
- มากมาย
- มิดหมี
- มูน
- วิบุล
- วิบูล
- หนา
- หนาตา
- หลาก
- หลาย
- อธิก
- อธึก
- อักโข
- อำพน
- อเนก
- เกรียง
- เกลี่อน
- เกลื่อนกล่น
- เจี๊ยบ
- เตอะ
- เป็นกอง
- เมือบ
- เหวง
- เอาเรื่อง
- แครครั่ง
- แปร๊ด
- โข
- โต
- โหวงเหวง
- โอฬาร
- ใหญ่
- ไกร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ใช้ในบริบทต่าง ๆ กัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” หรือคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น