คำในภาษาไทยภูมิภูมิคำบาลีภูมิคำสันสกฤตภูมิความหมายแผ่นดิน. (ไทย) + (พูม) พื้น, ชั้น, พื้นเพ, ความรู้ เช่น อวดภูมิ/อมภูมิ; สง่า, โอ่โถง, องอาจ, ผึ่งผาย เช่น วางภูมิ.ภูมิ อ่านว่าอ่านว่า /พูม/ /พู-มิ/ /พูม-มิ/ภูมิ หมายถึง?พจนานุกรมไทย ภูมิ หมายถึง:[พูม] น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ.[พูม] ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ, ผึ่งผาย, เช่น วางภูมิ.ดูทั้งหมด ภาพประกอบ ภูมิ คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกันตรีภูมิ ภมร, ภุมรา ภัณฑุปกรณ์ ภาค ภาคภูมิ ภาวะ ภาษา ภีม ภูมิฐาน ภูมิภาค ภูมิใจ ยุทธภูมิแชร์บทความนี้ แชร์ กลับไปที่ "คำบาลีและสันสกฤต"ก่อนหน้าภีมถัดไปภูมิใจ